Αντικείμενο Πράξης

Το ακίνητο αρχικά αποκτάται από την Μαριέττα συζ. Δημητρίου Κριεζή (Ναυάρχου, Υπουργού Ναυτικών), το 1881, δίδεται ως προίκα στον Ηλία Κων/νου Ηλιάσκο το 1898, για την Μαρία Κριεζή, θυγατέρα Δημητρίου Κριεζή, αγοράζεται από τον Αλέξανδρο Σούτσο (ή Σούτζο) -στρατηγό του ελληνικού στρατού, προέδρου της Αθηναϊκής Λέσχης και συζύγου της Σοφίας Νικολάου Μαυροκορδάτου- το 1904. Το 1932 κληρονομείται από τις κόρες τους Ελένη συζ. Βασιλείου Μελά, Ελίζα Κρουπένσκι, χήρα Γρηγορίου Σούτσου, Ευφροσύνη συζ. Ευτυχίου Χάρτ. Η έτερη κόρη Ειρήνη Φον Στράουτς παραιτείται του μεριδίου της. Το 1935 το ακίνητο αγοράζεται από τους Θεοδόσιο και Μαρίκα Θεοφίλη (το γένος Ιωάννη Βραχνού) και κληροδοτείται ολόκληρο τελικά το 1960 στον γιό τους Κωνσταντίνο Θεοφίλη. Αγοράζεται από την εταιρεία ΕΔΟΚ ΑΕ το 1970 και περνάει στην ιδιοκτησία της Εθνικής Τράπεζας το 1987 μετά από πλειστηριασμό κατά της ΕΔΟΚ ΑΕ. Το 1996 περνά στην ιδιοκτησία της Βουλής των Ελλήνων. Το κτίριο κηρύχθηκε διατηρητέο το 1991 και περιήλθε στην ιδιοκτησία της Βουλής των Ελλήνων το 1996. Προβλέπεται η εκ νέου κατασκευή όλων των Η/Μ εγκαταστάσεων, καθώς και ο εμπλουτισμός τους με όλα τα απαραίτητα στοιχεία, ώστε να καλύπτονται πλήρως λειτουργικά οι νέες χρήσεις των χώρων. Ταυτόχρονα, θα ολοκληρωθεί και η κατασκευή όλων των εξωτερικών διαμορφώσεων, των πλακόστρωτων, της σιδερένιας θύρας της οδού Φιλελλήνων και του ακάλυπτου.